مبنای مفهومی فلسفه کایروپراکتیک به طور کلی به عنوان طب

مبنای مفهومی فلسفه کایروپراکتیک به طور کلی به عنوان طب مکمل و جایگزین (CAM) طبقه بندی می شود که بر روی دستکاری سیستم اسکلتی عضلانی، به ویژه ستون فقرات تمرکز دارد کایروپراکتیک. بنیانگذار آن، D. D. Palmer، آن را "علم شفا بدون دارو" نامیده است.

خاستگاه کایروپراکتیک در طب عامیانه استخوان بندی نهفته است و همانطور که تکامل یافت، حیات گرایی، الهامات معنوی و عقل گرایی را در خود جای داد. فلسفه اولیه آن بر اساس استنباط از دکترین انکارناپذیر بود، که به تمایز کایروپراکتیک از پزشکی کمک کرد و به آن دفاع حقوقی و سیاسی در برابر ادعاها داد. طبابت بدون مجوز، و به کایروپراکتیک ها اجازه داد تا خود را به عنوان یک حرفه مستقل معرفی کنند. این فلسفه «مستقیم» که به نسل‌های کایروپراکتیک آموزش داده شده است، استدلال استنتاجی روش علمی را رد می‌کند و به جای بر ماتریالیسم علم، بر استنتاج‌هایی از اصول اولیه حیات‌گرایانه تکیه می‌کند. با این حال، اکثر پزشکان تمایل دارند تحقیقات علمی را در کایروپراکتیک بگنجانند، و بیشتر پزشکان «مخلوط‌کننده‌هایی» هستند که سعی می‌کنند تقلیل‌گرایی مادی علم را با متافیزیک پیشینیان خود و با الگوی کلی‌نگر سلامتی ترکیب کنند. تفسیری در سال 2008 پیشنهاد کرد که کایروپراکتیک به طور فعال طلاق می‌گیرد. خود را از فلسفه مستقیم به عنوان بخشی از کارزاری برای حذف جزم غیرقابل آزمایش و مشارکت در تفکر انتقادی و تحقیقات مبتنی بر شواهد.

دو ساختار سیستم باور کایروپراکتیک

اصل آزمون پذیر استعاره غیر قابل آزمایش

تنظیم کایروپراکتیک

ماتریالیستی: حیاتی:

تعاریف عملیاتی ممکن است

خود را به تحقیقات علمی وامی دارد

خاستگاه کل گرایی در کایروپراکتیک

قابل اثبات یا رد نیست

برگرفته از Mootz & Phillips 1997

اگرچه تنوع گسترده ای از ایده ها در بین پزشکان کایروپراکتیک وجود دارد، آنها این باور را دارند که ستون فقرات و سلامت به طور اساسی با هم مرتبط هستند و این رابطه از طریق سیستم عصبی میانجی گری می شود. برخی از کایروپراکتیک ها ادعا می کنند که دستکاری ستون فقرات می تواند بر انواع بیماری ها مانند سندرم روده تحریک پذیر و آسم تأثیر بگذارد.